Dzisiaj znowu na początek 9 kilometrów bez postoju, aż do Palas de Rei. Tu w końcu spotkałam się z pocztą zwaną tu Correos. Wysłałam kilka widokówek, kapelutek Tadzikowi i parę już niepotrzebnych drobiazgów do domu. Teraz krótka przerwa na empanada (coś jakby polski pieróg, pieczony ale serwowany na zimno) i idę dalej. Jeszcze jakieś 6 km, bo mi się nie spieszy, a w praktyce do znalezienia sympatycznego albergue, więc może się okazać, że dalej. Bagaż o 1 kg lżejszy, nogi czują się świetnie, do Santiago 69 km (zdaniem przewodnika, bo wg słupków to trochę mniej).Las eukaliptusowy:
czytając Twojego bloga doszłam do wniosku, że to pielgrzymowanie uczy pokory i przyjmowania wszystkiego co przynosi kolejny dzień i chyba człowiek sobie uświadamia, że jest taki malutki ;) tak to mi wygląda z punktu widzenia czytelnika pozdrawiam mariola
OdpowiedzUsuń